martes, 28 de mayo de 2013

5 consejos para aceptar que tu bebé elige su fecha de nacimiento

     Muchas veces hemos escuchado a madres deseando que sus hij@s nacieran YAAAAAAAAA!!!!!!. Incluso esas mismas hemos podido ser nosotras.
    Las últimas semanas de embarazo son cansadas; los deseos de ver al bebé se mezclan con lo pesadas que nos sentimos. Todo esto nos ha podido llevar en alguna ocasión a desear que arrancaran al bebé "de cualquier forma" de nuestras entrañas. Hoy mismo, en un grupo de WhatsApp de mamás en el que tengo el honor de estar, hay una mamá que está a punto; en cualquier momento se convertirá en madre. Ella ya esta cansada, ayer tuvo contracciones y se hizo ilusiones de que el momento estaba muy cerca y ahora se le habían parado y estábamos dándole consejos. Así que he pensado en compartir esto con todas, por si os puede servir. Me estreno con un tema comprometido... Quédate y descubre cómo esperar  a que tu bebé elija su día y no morir en el intento.

 
Hacer cosas que nos gusten es una de las mejores formas de olvidar que algo está por llegar y dejar de centrar toda nuestra atención en eso. A mi me encanta bailar, bailar casi todo, pero la danza del vientre me motiva y hace que tu panza luzca de forma espectacular. Así que descubre eso que te apasiona y adelante. Si es bailar, vístete para la ocasión, y disfruta!!!!!!! Aqui abajo os dejo un video inspirador para bailar, con una cancion de Rosa Zaragoza ¡¡¡que nos da ideas para desestresarnos!!!


 Aleja de tu mente pensamientos negativos que no te llevan a ninguna parte y solo sirven para alargar un estado de angustia. Además sabes que no son verdad. Cámbialos por frases positivas que te devuelvan la esperanza y le den a tu hij@ el espacio y lugar que le corresponden. Por ejemplo: 

  • Est@ no quiere salir...   Tómate tu tiempo hij@, yo ya estoy preparada, te espero
  •  Parece que nunca voy a dar a luz...    Pronto podré abrazarte
  •  No sé si podre esperar más...    Tú sabes cuando, yo espero tu señal
  •  No sé si podré hacerlo...   Sabemos parir, llevamos miles de años haciéndolo.


 Escribe una carta a tu bebé. Hay veces que no nos ponemos de parto porque tenemos muchas emociones bloqueadas que no permiten que un suceso de tal magnitud se desencadene por miedo. Una buena forma de expresarte es escribir una carta a tu bebé. Cuéntale cómo te sientes, cómo eres, qué cosas te gusta hacer, cómo es tu vida, cómo es su padre, o su segunda madre, o alguien importante para ti. Cuéntale tus miedos y cómo te hace sentir que llegue o no llegue, si lo deseabas o no... todo. Nadie tiene porque leerla después. Tal vez llegues a una emoción escondida que te bloqueaba y te libera.


  SEXO. ¡Oh yeah! Claro que sí!!! En el embarazo de Ninbe no me pasó tanto (cuando ya tienes uno, el cansancio mata la lívido), pero en el de Aritz el último trimestre tenia la vida sexual más activa que he tenido en mi vida. Le decía a Asier que me prostglandinara... ¿Que qué?
"En el semen humano hay cantidades pequeñas de prostaglandinas para favorecer la contracción del útero y como consecuencia la ascensión de los espermatozoides a las trompas uterinas (trompas de falopio)" extraído de la Wikipedia.
De la misma forma al favorecer contracciones uterinas podría adelantar un pelín el parto.


¿Y que pasa si no me apetece que me prostagalandinen? Pues que te lo puedes montar tu solita tan ricamente, porque la oxitocina que segregarás al tener un orgasmo ¡¡¡también ayuda!!!!




Y si aun así aún no quiere venir: aceptación y planes B. A veces las mujeres para convertirse en madres necesitan tiempo y hacer un viaje profundo e intenso, porque morimos como mujeres para renacer mujer-madre. No hay prisa. Relee la carta que le escribiste, hazte un chocolatito caliente y tómatelo mientras ves una película que te haga reir mucho. Si no has visto La vida de Bryan te la recomiendo. Queda con amigas para dar un paseo y expresarte, pide masajes relajantes a quien bien te quiere, abrázate a tu mamá largo y tendido (a mi me pasó cuando me quedé embarazada de Aritz, me puse muy mimosa con mi mamá). Lee libros sobre parto si te apetece, o sobre el espacio, o sobre la división de celulas, ves a la peluquería... La cosa es que no dejes que tu mente vaya a ese rinconcito cómodo y oscuro de la compasión y el miedo. El tema es que te sientas arropada, acompañada y segura, para afrontar el viaje más maravilloso de una mujer -al menos para mi lo fue-, y que lo hagas llena de felicidad.


Y para cuando empiece de verdad el viaje...


¡FELIZ MOMENTO, FELIZ PARTO, FELIZ LACTANCIA Y FELIZ MATERNIDAD!
 

3 comentarios:

  1. Fantastic Belen! Justetament lo que jo li vaig aconsellar a Carmen varen ser les propostes nº 1,2 i 5. A les altres no varem arribar perque com ja saps no tinguerem temps, en mitja horeta va pasar tot, je, je. Per cert afegeix, la succió dels peçons, Iris es va ocupar molt be d´això. B7s Juanda

    ResponderEliminar
  2. Tens raó Juanda. De fet el part de la Ninbe va començar mentre Aritz mamava!!
    Lo vostre es de telediari!!! Quina efectivitat de contraccions!! besets oxitocinics!!!

    ResponderEliminar
  3. Hola, voy a ser amona(abuela) y salseando x ahí he encontrado esta pag. muy txuli , Felicidades, besosss

    ResponderEliminar